Kumrular
Bu gün hayvanları koruma günü. Söylenecek çok söz var. Ve de anlatılacak bir sürü hikaye. Ama ben onlara “hayvan” derken bile bir garip hissederim kendimi.
Hani demiş ya Fuzuli
“Karıncayı bile incitmem” deme ! Bile’den incinir karınca; Söz söylemek irfan ister, anlamak insan.
Fuzuli
İşte o karıncanın “bile“den incinmesini istememek gibi bende “hayvan” kelimesinden incinmelerini istemiyorum. Onlar ki pek çok insandan daha çok ailesine bağlı, daha dost, daha güzellikler için uğraşıyorlar..
Kumrular ‘dan Önce
2 – 3 yıldır şehrimin yüksek bir tepesinin, yüksek bir binasının yüksek bir katında oturuyorum. Ve apartmanımızın müstakil kedileri ve 2 sokak ötedeki Lale Teyze’nin Karamel ve Garip adındaki köpekleri dışında civarımızda pek bu tür canlılardan kalmadı.
Aslında size birkaç yıl önce vefat eden, kadim dostum Kaymak, genç kızlığımın kedisi Ortak, Tavşanım Kartopu, köyümüzün köpeği Thomas gibi efsaneleri ayrı ayrı anlatacağım. Ama bu hikaye sadece kumruların olsun.
Kumru Ailesi
Onlar fotoğrafta da gördüğünüz gibi birbirlerini çok seven bir çift.
Hani “Kumrular Gibi” diye bir tabir vardır. Kumruların aşkla birbirine bağlı olup, ölene kadar tek eşli kalması yüzünden çıkmış bu deyim. Ve eşi hayattan ayrılsa bile kendisine yeni bir eş seçmezmiş geride kalan.
Ne güzel bir bağ.
Geçen sene torunumuz olmadı. Anne baba sürekli bizim balkondaydı ama olmadı. Anne bekledi, baba anneyi doyurdu. Baba çalı çırpı getirdi, anne yuvayı yaptı ama olmadı.
Sonra bu sene bir mucize oldu. İkisi yaz başında ikisi şimdi, toplamda 4 tane torunumuz sağlıkla doğdu. Onlar iyice büyüyüne kadar baba onları korumaya, anne beslemeye ve ısıtmaya devam etti.
Gözü sürekli üzerlerinde.. Ama bizden korkmuyorlar. Ailemizin parçası oldular.
Dikkatle bakarsanız yavru gözüküyor. Bu arada merak etmeyin, fotoğrafları uzaktan ve onları rahatsız etmeden çekiyorum. 🙂
Şimdilerde anneleri onlara kanat çırpmayı öğretiyor. Yakında yuvadan uçacaklar
Belki KUŞ EVLERİ projemizi daha hayata geçirememiş olabilirim. Ama en azından bizimle mutlu olan bir kumru ailemiz olduğu ve gözümüzün önünde keyifle büyüyen torunları görebildiğimiz için çok mutluyum.
Bizim yaptığımız, balkonumuza koyduğumuz biraz su, biraz ekmek. En azından uçabilenlere faydamız olsun, onların karınlarının doymasına biraz da olsa sebep olalım diye..
Onların korunmasına ithaf edilmiş bu günde az da olsa ilham olması dileklerimizle…
0 Comments