Ahmed Arif; Ahmet Hamdi Önal
21 Nisan 1927, Diyarbakır – 2 Haziran 1991, Ankara (64) Şair, gazeteci.
”Deli kadınlar iyidir…
Çünkü ne kahkahaları tutsak, ne gözyaşları sınırlı,
ne arzuları mahpus, ne öfkeleri prangalıdır…”
O en güzel şiirlerin, melodiye bürünmüş şarkıların aşığı. Ahmed Arif şiirleri ile anıyoruz her zaman büyük şairi.
O’nu, hayatını kaynaklardan okuyabilirsiniz, hepiniz biliyorsunuzdur eminim. 23 Nisan yazıyor doğum günü kaynaklarda ama kendi ağzından şöyle anlatıyor doğumunu.
“Anlatılanlara göre, 1927 Nisan ayının 21. gününde doğmuşum, Diyarbakır’da Yağcı sokak 7 nolu evde. Yani, yazlık ve kışlık odalarıyla, geniş avlusuyla, bahçesiyle dönemin tipik Diyarbakır evlerinden birinde.”
Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Felsefe bölümünü bitirir. Daha öğrenciyken dergilerde, gazetelerde yayınlanmaya başlar şiirleri. Sonra dediği gibi tam 50 sene yazar şiirlerini. Gazetecilik de ayrı bir yandan.
Anadolu’dan gelen Anadolu kokan bir şairdir O… Şiirlerinde hasreti, sevdayı ve umudu yazmıştır. Onlarca baskı yapmış Hasretinden Prangalar Eskittim kitabı. Gençliğimizde ezberledik hala aklımızda şiirleri.
İyi ki geçmiş bu topraklardan. Biz de saygıyla anıyoruz.
Terk etmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça…
Ve ellerim kelepçede,
Tütünsüz, uykusuz kaldım,
Terk etmedi sevdan beni…
Ve; Haberin Var mı?
Manuş Baba versiyonu için, Suavi versiyonu için.
İncelemek isterseniz:
- Kendi sesinden şiirlerini dinlemek isterseniz.
- Ahmed Arif kitaplarını incelemek ve satın almak isterseniz.
- Wiki – Biyografisi
Önerilen yazılar:
Orhan Veli Kanık Şiiri Sokağa Taşıyan Şair
