Kadir İnanır. O Türk Sinemasının en karizmatik artistlerinden. O Fatsa, O Yeşilçam… Ama O en çok; “Deli Kadir Üleynn.”
15 Nisan 1949 – Ordu/Fatsa
Selvi Boylum Al Yazmalım’ın İlyas’ı. Oyunları bozan Tatar Ramazan. Hatta tavrı ve duruşuyla Kadirzm felsefesi ortaya çıkmamış mıdır? (Evinin kadını, çocuklarının anası olacaksın)
Dila Hanım’da o Türkan Şoray’ın eline tespihi bıraktığı zeybeği nasıl unuturuz. Hangi filmini saysak diğerine eksik söz bırakacağız. Biz iyisi mi filmografisini buraya iliştirelim.
O sert bakışları, her rolün hakkını veren mimikleri bambaşkadır. Komser Şekspir kalbi bambaşka.
Yakışıklılığı ve karizmasına ise diyecek laf gerçekten yoktur. Hele karşısındakine cevap vermeden önce, o bir an ki duraksaması; Kadirizm felsefesinin her daim canlı kalacağının delili değil midir?
Türk Sinema tarihinin bu büyük ustasını saygıyla anıyoruz.
Sağlıcakla kalın.
