Eylül Şiirleri, Şiirlerle Eylül
Çayı, Kitapları, Eylül'ü, Maviyi, Denizi; Seviyorum. Ve tüm adaletsiz insanlardan eşit derecede uzak duruyorum.
Eylül Şiirlerinde Nisan Molası ?
Aslında bana sorarsanız en sevdiğim ay Nisan’dır.
Nisan’da doğduğumdandır belki de bu sevgim.
Uyanıştır Nisan. Harekete geçmektir. Canlılığı hissetmektir, koca kara bir kışın ardından. Dokunabilmektir canlılığa, hissedebilmektir Nisan.
Doğa sert kış aylarının yıprattığı ruhuna inat Nisan’da yeniden doğar. Martta sancılarını çektiği minik doğayı Nisan’da kucağımıza verir.
Çiçekler topraktan fışkırmaya başlar, güneş karanlık bulutları eritir, doğa canlandıkça ruhumuz canlanır Nisan’da.
Kucağına alırsın yeni doğan mevsimi. Baharı…
Eylül…
Başka bir aydır Eylül.
Bir yanı yaprak döker, bir yanı bahar bahçedir Eylül’ün.
Çılgın günlerin ardından kendine dönmektir yeniden. Dinlenmektir…
Umutlarının, hayallerinin gerçeğe ulaşmasıdır. Aşkların yön bulmasıdır. Kimi biter, kimi derinden ilerler…
Güneşin sıcaklığını hırkanda aramaktır. Üşüyen ellerin cebine sığınmasıdır…
Okul yoludur Eylül, anaların evladını uzak şehirlere gönderişidir.
Sevgiliye kavuşmaktır Eylül, okul sıralarında yan yana…
Ölümdür dalından düşen yaprağa, güçlenmektir ağacın dalına. Yine yeniden yapraklanmak için.
Mutfakta kış telaşıdır, kilerde bolluk.
Kuruyan toprağa berekettir yağmurla,
Börtü böceğe, kurda kuşa yeni mekân arayışıdır.
Nisan’da kucağımıza aldığımız baharın, olgunluğa erişimidir Eylül…
Hüzün değil Eylül, huzurdur. Kalbin akılla uyuştuğu aydır Eylül.
Haşmet Babaoğlu’nun dediği gibi,
Eylül bir ay değil, bir aylık ayrı bir mevsim.
Hoş geldin Eylül.
Eylül Sabahının Serinliği
Eylül sabahının serinliğini
Yaprakların serinliğini
Ciğerlerime dolduruyorum
Sessizlik ve serinlik
Birleşiyor
Yıkanmış güvercinler
Ve çok uzakta bir tren sesi
Her zaman yeniden başlamak duygusu
Doğuyor içimde
Her uyanışımda
Düşmanlarımı bağışlıyorum
Daha çok seviyorum dostlarımı
Her uyanışımda
Eylül sabahının serinliğini
Yaprakların serinliğini
Yüreğime dolduruyorum
